Oι 6 κανόνες για να τσακωθείτε σωστά

Σύγκρουση: Δεν είναι καταστροφική, αρκεί να τηρείς τους κανόνες: Οι συγκρούσεις είναι ο φόβος κι ο τρόμος των ζευγαριών. 

Κανείς δεν τις θέλει, όλοι προσπαθούν να τις αποφεύγουν όπως οι γάτες το νερό, αλλά όλοι τις ζούμε τελικά, μια και είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας ζωντανής σχέσης. Αντίθετα απ’ ότι πιστεύουμε, οι συγκρούσεις δεν είναι πάντα κακές.

Οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις, είναι πολλές φορές ευκαιρίες για να  οριοθετούμαστε, για να ξεκαθαρίζουμε θολά  σημεία στη σχέση, και να μπορούμε να επαναπροσδιορίζουμε θέματα που σέρνονται υπογείως και απειλούν τη σχέση με διάβρωση και αποξένωση. Είναι απίθανο ποτέ-κανείς από τους δυο συντρόφους να μην ενοχλήσει ή να θυμώσει τον άλλο.

Και σίγουρα, η τακτική του «ναι σε όλα» και του «ότι πεις εσύ αγάπη μου», είναι εγγυημένος τρόπος για τη δημιουργία θυμού που σιγοβράζει, και που θα ξεσπάσει είτε με έντονες εκρήξεις, είτε με απόσυρση και αποξένωση των συντρόφων, είτε με πλάγιες προσπάθειες χειραγώγησης κι επικράτησης.

Καλύτερα λοιπόν η κατά μέτωπον  αντιπαράθεση, παρά η ισορροπία του τρόμου.

Πως μπορεί κανείς να βγάλει κάτι καλό από μια σύγκρουση; Παραθέτω μερικές συμβουλές για τη διαχείριση της κρίσης που λέγεται «καυγάς» !

1. Διατυπώστε ξεκάθαρα αυτό που σας ενοχλεί, όντας όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένοι γίνεται. Αυτό σημαίνει, πως καλό είναι να πει κανείς ξεκάθαρα για ποιο λόγο είναι ενοχλημένος ή θυμωμένος. Κακό είναι  να πετάει υπονοούμενα, να κρατάει μούτρα και να απαντάει με τη συνήθη εκνευριστική ατάκα «ξέρεις εσύ…κάτσε και σκέψου…», ή να μιλάει με γενικότητες για συναφείς ή απροσδιόριστες καταστάσεις.

Μια  ενδεδειγμένη απάντηση, είναι πχ. « Είμαι θυμωμένος/η επειδή  κανόνισες κάτι χωρίς να με ρωτήσεις». Με το να είμαστε συγκεκριμένοι ως προς την αιτία του θυμού ή του παράπονου, εστιαζόμαστε στο συμβάν σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Έτσι, αποφεύγουμε να δώσουμε στο  συμβάν, διαστάσεις που πιθανότατα δεν υπάρχουν. 

Αν πούμε πχ: «Είμαι θυμωμένος/η γιατί ποτέ δεν με λαμβάνεις υπόψη σου όταν κανονίζεις κάτι», χαρακτηρίζουμε μια ολόκληρη συμπεριφορά των συντρόφων μας σε σχετικές καταστάσεις. Είναι  σαν να λέμε στον άλλον πως όλη η μέχρι τώρα συμπεριφορά του στο θέμα αυτό είναι λάθος. Αυτό μπορεί να κάνει τον άλλον να αισθάνεται ακυρωμένος  και αδικημένος, ως  προς ένα  μεγάλο κομμάτι  της  συμπεριφοράς  του μέσα στη σχέση

2.Μιλήστε για τα συναισθήματά σας  κι αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς. Είναι καλύτερα να εστιάζεται κανείς στο πως αισθάνεται, και να το επικοινωνεί αυτό με το/τη σύντροφό του, παρά  να προσδιορίζει με  χαρακτηρισμούς την ενοχλητική  συμπεριφορά. 

Έτσι μιλάει για τη δική  του κατάσταση, για το πώς τον κάνει η συμπεριφορά  του άλλου να αισθάνεται, κι όχι για το πόσο «σωστή» είναι η συμπεριφορά. Αντί να πούμε: « Αυτό που κάνεις/ λες είναι λάθος/προσβλητικό, χαζό, κακό κλπ» δίνοντας έτσι εξ αρχής έναν αρνητικό χαρακτηρισμό στη συμπεριφορά του άλλου, είναι ίσως καλύτερα να πούμε: « Κάθε φορά που κάνεις αυτό, εγώ αισθάνομαι πως……».

Μ’ αυτό τον τρόπο, βάζουμε τη δική μας υποκειμενική διάσταση στο θέμα, δείχνουμε τα  συναισθήματά μας και ταυτόχρονα δίνουμε και στον άλλον την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τις  προθέσεις του, ή  τα  αίτια  της συμπεριφοράς του.

3. Μείνετε στο θέμα. Προς θεού, μην τα παρασύρετε όλα στο πέρασμά σας !!! Πολλές φορές μια σύγκρουση ξεκινάει με θέμα «δεν πρόλαβα να μαγειρέψω» και καταλήγει στο «ποτέ δεν με σκέφτηκες, αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα εγωιστικό και άχρηστο άτομο».

Πολλές φορές, επεκτείνουμε στο άπειρο τη σύγκρουση, προσθέτοντας όλο και περισσότερες υποπεριπτώσεις που «υπονοούνται» από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, η οποία όμως συνέβη σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και για συγκεκριμένο λόγο.  Το μόνο που κάνουμε τότε, είναι να  προσβάλλουμε τους συντρόφους μας ως προς την ίδια τους την ποιότητα ως ανθρώπων.

4. Αναλάβετε τις ευθύνες σας. Πριν ακόμα αμυνθείτε επιτιθέμενοι, για το πώς πχ «εσείς με φταίτε μεν για το συγκεκριμένο συμβάν, αλλά οι άλλοι φταίνε περισσότερο που σας προκαλούν ν’ αντιδράσετε έτσι κλπ», είναι καλύτερα να δεχτείτε την ευθύνη σας και να ζητήσετε συγγνώμη αν πρέπει. 

Με το να προσπαθεί κανείς να δικαιολογήσει μια λάθος συμπεριφορά μετακυλίοντας την ευθύνη στον άλλον, το μόνο που κάνει είναι να γίνεται φαιδρός και να κλιμακώνει τη σύγκρουση με παράλογα επιχειρήματα. Είναι σαν να λέμε: «Φταις εσύ που μαγειρεύεις ωραία, κι όχι εγώ που δεν λέω να σταματήσω να τρώω.»

5. Αποφύγετε τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Η ποιότητα των ανθρώπων φαίνεται και στον τρόπο που μάχονται. Ένας τσακωμός δεν γίνεται σε κλίμα ησυχίας και γλυκύτητας. Υπάρχουν έντονα συναισθήματα θυμού, φόβου, αδικίας και λύπης. Είναι πολύ εύκολο τότε να καταφύγει κανείς σε μεγάλες προσβολές και ίσως να πληγώσει ανεπανόρθωτα τον άλλον, όταν τον προσβάλει με άσχημους χαρακτηρισμούς, ή όταν χρησιμοποιήσει κάτι που γνωρίζει πως πονάει τον άλλον εις βάρος του, προκειμένου να επικρατήσει. Ακόμα και στον πραγματικό πόλεμο υπάρχουν κανόνες. Πόσο μάλλον, όταν δεν πρόκειται για πόλεμο, και όταν απέναντί μας δεν έχουμε εχθρό, αλλά τον άνθρωπο που αγαπάμε!

6. Μην λέτε πράγματα που δεν τα εννοείτε. Ένα ρητό λέει πως «δυο πράγματα δεν γυρίζουν πίσω, η πέτρα όταν φύγει απ’ το χέρι μας κι ο λόγος όταν φύγει απ’ το στόμα μας». Είναι πολύ συνηθισμένο σ’ έναν τσακωμό ν’ ακούγονται δηλώσεις όπως «τέλος, χωρίζουμε, να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου» κλπ.

Είναι πολύ τοξικό για τη σχέση, να ακούγονται τέτοιου είδους δηλώσεις κάθε φορά που υπάρχει μια σύγκρουση. Τέτοιες δηλώσεις διαβρώνουν τη σχέση, δυσκολεύουν τις προσπάθειες για επανόρθωση, και τέλος δείχνουν, είτε ότι δεν θέλουμε να είμαστε στη σχέση, είτε ότι στερούμαστε σοβαρότητας.

Καλό είναι να μετράμε τα λόγια μας, αν θέλουμε και οι άλλοι να μας παίρνουν στα σοβαρά. Η σχέση του ζευγαριού, είναι κάτι πολύτιμο και ζωογόνο.

Όμως όπως και όλες οι σχέσεις στον πραγματικό κόσμο, έχει κι αυτή στιγμές  σύγκρουσης, σημεία τριβής, διαφωνίες και δυσάρεστες καταστάσεις. Είναι λυτρωτικό να γνωρίζουμε πώς να  διαφωνούμε χωρίς «να πρέπει να καταστραφούμε ή  να καταστρέψουμε».

Θεανώ Πολυζωγοπούλου