Το δάσος των bamboo

Το Δάσος των Μπαμπού βρίσκεται στο Sagano στο Κιότο της Ιαπωνίας και αναπτύχθηκε εδώ και αιώνες από τη βασιλική οικογένεια της Ιαπωνίας Hata, αποτελώντας έναν επίγειο «παράδεισο» για τον αυτοκράτορα, ο οποίος απολάμβανε το κυνήγι ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα των γιγάντιων μπαμπού.

Το Sagano Bamboo Forest βρίσκεται στην περιοχή Arashiyama, δυτικά της πόλης, κοντά στο βουδιστικό ναό Tenryu-ji Temple.

Κατά μήκος του δάσους ο επισκέπτης θα συναντήσει ενδιαφέροντες ναούς και ιερά της ιαπωνικής παράδοσης, πολλά εστιατόρια και καταστήματα, αφού ολόκληρη η γύρω περιοχή αποτελεί ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Με το τρένο, θα σας πάρει περίπου 30 λεπτά για να φτάσετε  από το σιδηροδρομικό σταθμό arashiyama, να είστε προετοιμασμένοι για έναν όμορφο περίπατο προς το βουνό. Οι άνθρωποι εδὠ είναι τόσο απίστευτα φιλικοί!

Όλη η περιοχή είναι γεμάτη από στενά και γραφικά σοκάκια, που οδηγούν σε ένα μεγάλο αριθμό αρχαίων ναών μέσα σε άλση και κήπους από μπαμπού. H Arashiyama είναι μια πολύ δημοφιλής περιοχή για περπάτημα και ποδηλασία. Το μονοπάτι από bamboo είναι πραγματικά ένα εκπληκτικό μέρος για να απολαύσει κανείς την ομορφιά της φύσης. Ακριβώς δίπλα στο μονοπάτι μπορείτε να δείτε μερικούς ναούς και σπίτια. Μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά τυχεροί που ζουν κοντά στο Kyoto και ταυτόχρονα έχουν γύρω τους ένα τόσο όμορφο περιβάλλον.

Αν πάλι δεν σας αρέσει και πολύ το περπάτημα, μπορείτε να νοικιάσετε μια άμαξα και να κάνετε βόλτα κατά μήκος της διάσημης διαδρομής ακούγοντας ιστορίες από τον οδηγό ή μόνο τους ήχους απ’ τα μπαμπού.

Είναι σίγουρα ένα από τα πλέον εντυπωσιακά δάση του πλανήτη, που αφήνει άναυδο τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή. Και όχι μόνο λόγω της απίστευτης φυσικής ομορφιάς του αλλά κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι ο ιδιαίτερος ήχος που παράγεται από τον άνεμο ανάμεσα στις φυλλωσιές των μπαμπού αποτελεί έναν από τους 100 διατηρητέους και αναγνωρίσιμους ιαπωνικούς ήχους.

Υπάρχει μεταφυσική πλευρά στον ήχο των bamboo αλλά …σε άλλο άρθρο.

Το μπαμπού είναι φυτό της ομάδας βαμβούσια (Bambuseae) και της οικογένειας των Ποοειδών (Poaceae) ή Αγρωστωδών (Gramineae). Πολλά από αυτά τα φυτά καλλιεργούνται ως διακοσμητικά. Περιλαμβάνουν γύρω στα 200 είδη, εκ των οποίων τα περισσότερα ανήκουν στο γένος Βαμβούσα (Bambusa) και Αρουνδινάρια (Arundinaria). Ευδοκιμούν στην Ασία, στην Αμερική και στην Αφρική. Χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως για την κατασκευή πλοίων και ως οικοδομική ξυλεία. Αποτελεί την κύρια τροφή ζώων, όπως το γιγάντιο πάντα.

Είναι φυτά με μεγάλο ύψος, που φθάνει τα 40 μέτρα. Ευδοκιμούν σε βαθιά και γόνιμα εδάφη, που είναι ελεύθερα από ψυχρούς ανέμους. Το καλάμι τους είναι πλήρες ή κοίλο εσωτερικά, όρθιο, αποξυλωμένο και σπάνια ποώδες. Έχει επιμήκη και λογχοειδή φύλλα. Τα άνθη σχηματίζουν ταξιανθία τύπου φόβης και ο αριθμός των στημόνων ποικίλλει. Πολλαπλασιάζονται με σχίσιμο του ριζώματος και πιο σπάνια με σπορά. Ορισμένα είδη ζουν πάνω από αιώνα.

Το μπαμπού ήταν γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Ο Θεόφραστος το αναφέρει ως «ινδικό κάλαμο» και ο Ηρόδοτος γράφει ότι από το φυτό αυτό κατασκεύαζαν βέλη και από τα δενδρώδη είδη του έφτιαχναν καλαμένια μονόξυλα στην Ινδία.

Γένος αρουνδινάρια

Αρουνδινάρια η ιαπωνική (Arundinariajaponica)

Αρουνδινάρια η λαμπρά (Arundinarianitida)

Αρουνδινάρια η μακρόσπερμος (Arundinariamacrosperma)Αρουνδινάρια του Φόρτσιουν (Arundinariafortunei)

Γένος βαμβούσα

βαμβούσα η κοινή (Bambusavulgaris), που καλλιεργείται συνήθως σε πάρκα.

βαμβούσα η αρουνδινοειδής (Bambusaarundinacea), με καταγωγή από την Ινδία.

βαμβούσα η πυγμαία (Bambusapygmaea), ιθαγενής της Ιαπωνίας.

Τι είναι η φύση; Ποια είναι η θέση της ανθρωπότητας στη φύση; Και ποια είναι η σχέση της κοινωνίας με τον φυσικό κόσμο; Σε μια εποχή οικολογικής κατάρρευσης, αυτά τα ερωτήματα έχουν αποκτήσει πελώρια σημασία τόσο για την καθημερινή ζωή μας όσο και για το μέλλον που αντιμετωπίζουμε εμείς και άλλες μορφές ζωής. Δεν είναι αφηρημένα φιλοσοφικά ερωτήματα που θα έπρεπε να τα παραπέμψουμε σ’ έναν μακρινό αιθέριο κόσμο μεταφυσικής θεωρίας.

Ούτε μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτά με πρόχειρο τρόπο, με ποιητικές μεταφορές ή αντιδρώντας ενστικτώδικα και απερίσκεπτα. Οι ορισμοί και οι ηθικοί κανόνες (standards) με τους οποίους ανταποκρινόμαστε σ’ αυτά τα ερωτήματα ενδέχεται τελικά να κρίνουν αν η ανθρώπινη κοινωνία θα ενθαρρύνει δημιουργικά τη φυσική εξέλιξη ή αν θα καταστήσουμε τον πλανήτη μη κατοικήσιμο για όλες τις πολύπλοκες μορφές ζωής, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας.

Εκ πρώτης όψεως, όλοι ενδεχομένως «γνωρίζουν» τι είναι η φύση. Είναι αυτό που «μας περιβάλλει» — με τη μορφή δέντρων, ζώων, βράχων, κ.ο.κ. Είναι αυτό που η «ανθρωπότητα» καταστρέφει και καλύπτει με πετρέλαιο. Ωστόσο, αυτοί οι εκ του προχείρου ορισμοί της φύσης αρχίζουν να καταρρέουν όταν τους εξετάζουμε κάπως εμπεριστατωμένα. Εάν η φύση είναι όντως όλα αυτά που «μας περιβάλλουν», τότε άραγε μπορούμε εύλογα να ερωτήσουμε μήπως δεν είναι φύση το προσεκτικά κομμένο γρασίδι κάποιου προαστίου; Ή να ρωτήσουμε μήπως δεν είναι φύση η ανισόπεδη κατοικία την οποία περιβάλλει (το γρασίδι αυτό); Ή μήπως δεν ανήκουν στη φύση οι άνθρωποι που μένουν στο σπίτι (για να μη μιλήσουμε για την επίπλωση);

Αυτού του είδους οι ερωτήσεις είναι πιθανό να προκαλέσουν έντονες, πολεμικού χαρακτήρα απαντήσεις, οι οποίες απηχούν αντικρουόμενες αντιλήψεις. Κάποιοι στοχαστικοί άνθρωποι θα απαντήσουν ότι αυθεντικά φυσική είναι μόνον η «άγρια», η «αρχέγονη», ή ακόμη και η μη ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άλλοι, το ίδιο στοχαστικοί, θα ισχυριστούν ότι φύση είναι κατά βάσιν η «ύλη», ή η υλοποιημένη ουσία του σύμπαντος, σε οποιανδήποτε μορφή (και αν εμφανίζεται) — ή ότι είναι αυτό που οι φιλόσοφοι αποκαλούν γενικά «ον».

Πράγματι, στη Δύση υπήρχαν για αιώνες μεγάλες διαφορές μεταξύ των φιλοσόφων, για τον ίδιον τον ορισμό της λέξης «φύση». Αυτές οι διαφορές παραμένουν αγεφύρωτες μέχρι σήμερα, ακόμη κι όταν η φύση μπαίνει στους κύριους τίτλους υπό μορφήν περιβαλλοντικών ζητημάτων που έχουν τεράστια σημασία για το μέλλον όλων σχεδόν των μορφών ζωής.

Δεν χρειάζεται καν να προσθέσω ότι ο ορισμός της φύσης γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκος όταν ρωτάμε εάν το ανθρώπινο γένος είναι μέρος της φύσης — και εάν ναι, με ποιον τρόπο ή όταν ρωτάμε εάν η ανθρώπινη κοινωνία με το σύνολο των τεχνολογιών και των τεχνημάτων της (artifacts) —για να μην αναφερθούμε σε ακόμη πιο ανθρώπινα γνωρίσματα όπως είναι τα αντικρουόμενα κοινωνικά συμφέροντα και οι θεσμοί— είναι λιγότερο μέρος της φύσης απ’ ό,τι οι άνθρωποι ως ζώα ή, άλλωστε, και η άγρια πανίδα και χλωρίδα.

Άραγε οι άνθρωποι είναι απλώς μια μορφή ζωής μεταξύ πολλών, ή μήπως εμείς είμαστε μοναδικοί, κατά τρόπους που μας επιφορτίζουν με μείζονες ευθύνες απέναντι στον κόσμο της ζωής, ευθύνες τις οποίες κανένα άλλο είδος δεν μοιράζεται, ούτε είναι ικανό να μοιραστεί, μαζί μας;

Πρέπει να καθορίσουμε με ποιον τρόπο η ανθρωπότητα «είναι συναρμοσμένη» με τη φύση, οτιδήποτε κι αν σημαίνει η λέξη φύση για μας. Πρέπει ακόμη να αντιμετωπίσουμε το πολύπλοκο και προκλητικό ζήτημα της σχέσης της κοινωνίας με τη φύση, ή, πιο συγκεκριμένα, να εξετάσουμε τα διάφορα κοινωνικά μορφώματα που εμφανίστηκαν κατά το παρελθόν, που υπάρχουν σήμερα και που ενδέχεται να εμφανιστούν στο μέλλον.

Εάν δεν απαντήσουμε με κάποια λογική σαφήνεια σ’ αυτά τα ερωτήματα —ή, έστω, εάν δεν τα εξετάσουμε πλήρως— τότε θα στερηθούμε από κάθε αίσθηση ηθικού προσανατολισμού σε σχέση με τα περιβαλλοντικά μας προβλήματα και τις άλλες μορφές ζωής. Αν δεν γνωρίσουμε τι είναι η φύση και ποια είναι η θέση της κοινωνίας και της ανθρωπότητας μέσα σ’ αυτήν, τότε θα απομείνουμε με ασαφείς διαισθήσεις και ενστικτώδη αισθήματα που δεν συγκροτούν σαφείς απόψεις ούτε καθοδηγούν αποτελεσματικά την πράξη. Φιλοσοφικός Νατουραλισμός

Η Μυστική Ζωή των Φυτών, Αισθάνονται, Επικοινωνούν, Τραγουδάνε.  Ξέρατε ότι τα φυτά πετούν, περπατούν, μπουσουλάνε και…εκρήγνυνται, χρησιμοποιώντας τους καρπούς τους σαν ταξιδευτές στο χώρο και στον χρόνο; Ότι, κάποια δέντρα στην Καλιφόρνια φτάνουν τον…ουρανό ενώ άλλα ζούνε πάνω από 6000 χρόνια; Πως για να `προσελκύσουν` τους `συντρόφους` τους – που θα τα γονιμοποιήσουν με τη γύρη τους- επιχειρούν κάθε είδους κόλπα, ενώ πολλά «προσποιούνται» ότι προσφέρουν σεξ; Ο κόσμος των φυτών θα μπορούσε να είναι μια μικρογραφία του κόσμου των ανθρώπων… Ο Μπόζε ἠταν βέβαιος πως, ό,τι υπάρχει στον άνθρωπο υπάρχει και στα φυτά.

Τα φυτά είναι ζωντανά, αυτό είναι γνωστό, αλλά καλό είναι να το θυμόμαστε.  Είναι ζωντανά και όχι μόνον αντιπαθούν τον ανθρώπινο θόρυβο, αλλά επίσης κατέχουν την ικανότητα να μαθαίνουν και να επικοινωνούν. Το εκπληκτικό είναι ότι μπορούν να συνθέτουν μουσική. Έχετε ακούσει ποτέ την απίστευτη μουσική των φυτών; Τα φυτά μπορούν να τραγουδούν και να συνθέτουν μουσική. Όταν ακούτε αυτή την μουσικά, είναι όμορφη, χαλαρώνει και ξεκουράζει. Πιθανόν γι αυτό τα ζώα, ακόμη και τα εκφυλισμένα κατοικίδια, αρέσκονται να ξεκουράζονται κοντά σε φυτά.

Από το 1975 ερευνητές στην Damanhur, στην Βόρεια Ιταλία πειραματίζονται με τα φυτά και προσπαθούν να μάθουν περισσότερα για τις μοναδικές τους ιδιότητες. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν συσκευές που μετρούν την αντίδραση των φυτών στο περιβάλλον τους. Οι συσκευές κρίνουν την ικανότητα των φυτών να μαθαίνουν και να επικοινωνούν.

edw hellas