Σύκο γλυκό σαν αμαρτία

Σύκο, το φρούτο που γλυκαίνει το τέλος του καλοκαιριού. Το σύκο είναι εδώ και τουλάχιστον 3000 χρόνια βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου αλλά και της Ανατολής, το σύκο αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης.

Το άφηναν συνήθως να ξεραθεί στον ήλιο ή σε κάποιο φούρνο και θεωρείτο σε τέτοιο βαθμό αναπόσπαστο μέρος του τοπικού διαιτολογίου, ώστε ενίοτε αντικαθιστούσε ακόμη και το ψωμί!

Αποξηραμένα σύκα των Μινωιτών, «αναβολικό» των αρχαίων Ελλήνων αθλητών πριν από τους αγώνες, αγαπημένο φρούτο των Αθηναίων πολιτών, με αναφορές στον Αριστοφάνη, το ιερό δέντρο φέρει την πιο γλυκιά απόλαυση του ελληνικού καλοκαιριού.

Πως κατάλαβε ο Λαέρτης ότι επέστρεψε ο γιος του; Ο Οδυσσέας απλώς του θύμισε ότι τού είχε χαρίσει 40 συκιές. Τόση αξία είχε το σύκο, που ήταν αγαπημένος καρπός των βασιλιάδων.

Στην Αρχαία Ελλάδα, αποδιδόταν τέτοια σημασία στον καρπό της συκιάς-όχι μόνο για την διατροφή αλλά και το εμπόριο-ώστε υπήρχαν αυστηρές διατάξεις που ρύθμιζαν την καλλιέργεια του. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύκα και ως τροφή στους χοίρους και στις χήνες-ιδίως τις τελευταίες. Από τις χήνες που τάιζαν με σύκα γινόταν το φουαγκρά, ένας εκλεκτός μεζές τον οποίο γεύονταν από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι Ρωμαίοι το έμαθαν από τους Έλληνες και κάπως έτσι διαδόθηκαν η συνταγή και οι τεχνικές παρασκευής του στη Γαλατία.

Το σύκο έχει παίξει το ρόλο του και στην καταστροφή της Καρχηδόνας. Ο Κάτων (234-149 π.κ.ε.), μιλώντας στη ρωμαϊκή γερουσία, σήκωσε ψηλά ένα σύκο και το έδειξε σε όλους: «Πότε νομίζετε ότι κόπηκε αυτό το σύκο; Κρίνοντας από το πόσο φρέσκο είναι, θα πρέπει να είναι λίγος καιρός. Ε, λοιπόν αυτό το σύκο πριν από τρεις ημέρες ήταν στην Καρχηδόνα. Τόσο κοντά μας είναι ο «εχθρός», είπε ο Κάτων και επιτόπου πάρθηκε απόφαση για πόλεμο. Με εξαίρεση την ιερή ελιά, το σύκο ήταν από τα πιο πολύτιμα φρούτα στην αρχαιότητα και κυρίως στην Αττική, όπου μάλιστα ο Σόλων είχε απαγορεύσει την εξαγωγή τους επί προστίμω για να τα απολαμβάνουν αποκλειστικά και μόνο οι πολίτες της Αθήνας.

Η ομορφιά ενός αφράτου και ώριμου σύκου, έτοιμου να πέσει από το κλαρί του δέντρου, είναι σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού. Για κάποιον βόρειο, τα σύκα είναι άλλο ένα εξωτικό φρούτο, κάτι το παράξενο και ακριβό, κάτι που αγοράζει με το κομμάτι και το γεύεται σαν μια σπάνια λιχουδιά. Για όλους εμάς όμως, το σύκο είναι μέρος της κληρονομιά μας.

Σύκο μια ιστορία σαν παραμύθι: Μια φορά κι ένα καιρό, πριν από πολλά πολλά χρόνια, στην αυλή ενός πλούσιου Αθηναίου άρχοντα φυόταν ένα μακρόβιο δέντρο, που ο κορμός του, οι κλάδοι του και τα πεντάλοβα φύλλα του είχαν γαλακτώδη χυμό. Ο πλούσιος άρχοντας ήταν υπερήφανος για το στολίδι αυτού του κήπου του και έλεγε μάλιστα ότι ο Τιτάν Συκεύς είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα τέτοιο δέντρο από την ίδια την μητέρα του τη Γη.

Κάθε πρωί μάζευε τους νόστιμους και γλυκύτατους καρπούς, τους οποίους και παρέθετε στα συμπόσια που οργάνωνε για τους φίλους του, είτε νωπούς είτε αποξηραμένους στον ήλιο, μαζί με άλλα επιδορπίσματα

Ένα πρωί, ο άρχοντας ανακάλυψε ότι κάποιος στην διάρκεια της νύχτας έκλεβε τους καρπούς από το δέντρο του και έβαλε ανθρώπους να ψάξουν όλη την πόλη για να βρουν τους κλέφτες. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι άρχοντες, προσπαθώντας να προφυλάξουν κι αυτοί τα δικά τους δέντρα. Έτσι σχηματίσθηκε μια ειδική ομάδα ανδρών, οι οποίοι παρακολουθούσαν και κατήγγειλαν αυτούς που έκλεβαν ή έκαναν εξαγωγή των πολύτιμων για την Αττική καρπών. Οι άνδρες αυτοί ονομάστηκαν “συκοφάντες”.

Ο Επικούρειος φιλόσοφος από τα Γάδαρα της Συρίας Φιλόδημος, ερμηνεύει την λέξη συκοφάντης : προήλθε εκ των προστίμων και εισφορών, που πλήρωναν άλλοτε στα σύκα και άλλοτε στο κρασί και το λάδι οι προμηθευτές, για τις δαπάνες του κράτους.

Αυτή θα μπορούσε με λίγη φαντασία να είναι η εισαγωγή σε μια μακριά ιστορία, που δεν διαφέρει πολύ από την πραγματικότητα και συνδέει την γη της  Αττικής με τη βασιλική συκή και τα σύκα με τους «συκοφάντες»

Σύμφωνα με τον Αιλιανό οι Αθηναίοι ήταν εκείνοι που πρώτοι ανακάλυψαν την ελιά και την συκιά. Σ’ ένα μάλιστα απόσπασμα από το β΄ βιβλίο του Αθήναιου διαβάζομε: «Τι πράγματα Ιππόνικε, θαυμάσια η χώρα αυτή παράγει, που εξέχουνε σ’ όλη γενικώς την οικουμένη, το μέλι, το ψωμί, τα σύκα της. Σύκα μα το θεό, πολλά παράγει.»

Αυτό βέβαια έρχεται σίγουρα να αντικρούσει η παλαιοβοτανολογία με ένα σημαντικό εύρημα στις Στέρνες Ακρωτηρίου Χανιών, θέση Αμυγαλοκεφάλι, όπου ανακαλύφθηκε μια μεγάλη ποσότητα σύκων σε Μινωική έπαυλη. Τα σύκα βρέθηκαν πάνω σε λίθινες πλάκες που ανήκαν στη στέγη ή στο δάπεδο του δευτέρου ορόφου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα σύκα αποξηράθηκαν πριν καούν, επομένως μας παρέχουν την παλαιότερη μέχρι σήμερα ένδειξη για την αποξήρανση σύκων στην Μινωική Κρήτη.

Ο Αριστοφάνης για το αγαπημένο του σύκο. Για ένα τόσο διαλεχτό φρούτο δικαιολογείται η πληθώρα των στίχων, που αφιέρωσε ο Αριστοφάνης:

«Ουδέν γαρ όντως γλυκύτερον των ισχάδων, αλλ’ ουδέ το μέλι γλυκύτερον των ισχάδων».

[Το σύκο να τ’ αδράχνω Που φούσκωσε πάνω στο δέντρο

να το τρώγω χωρίς να το δαγκώνω (ΕΙΡΗΝΗ)

Και τα σύκα τα νωπά

Μύρτα, μενεξέδες πλαί

Τις τσαπέλες με τα σύκα

Στο πηγάδι το κρασί,

Το γλυκό που δεν χτυπά

Και τις θρούμπες τις ελιές]

 O Αριστοφάνης επίσης στο έργο του Ειρήνη μας δίνει ένα πολύ όμορφο κείμενο που περιγράφει ένα ζεστό, σπιτικό γεύμα:

[Τι όμορφα που είναι σαν βρέχει κι έχει τελειώσει πια η σπορά... Έρχεται ένας γείτονας και λέει:

—Κωμαρχίδη, για πες, τι να κάνουμε με τέτοιον καιρό;

—Να σου πω, θέλω να το τσούξω λιγάκι, μια κι ο θεός τα φέρνει βολικά... Ε, γυναίκα, ζέστανε μας τρία πιάτα φασολάκια, και βάλε μέσα και λίγο σιτάρι... βγάλε μας και κάμποσα σύκα. Και κάποιος ας πάει να φωνάξει απ’ το χωράφι το Μανή, το δούλο. Με τέτοιο καιρό είναι αδύνατο σήμερα να γίνει βλαστολόγημα και σκάλισμα. Tο χωράφι είναι γεμάτο λάσπες.]

Από πολύ νωρίς οι αρχαίοι Έλληνες εξέφρασαν την προτίμηση τους σε κάποια ήδη σύκων που φύονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας εκτός από την Αττική. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα συγκρίνουν με τα της εξαιρετικής ποιότητας Αττικά σύκα. Για παράδειγμα φημισμένα ήταν και τα ροδίτικα σύκα, που ο Σαμιώτης κωμωδιογράφος Λυγκεύς τα συγκρίνει με τα σύκα της Αττικής.

«Η αντιπαραβολή  των αγριοσύκων της Ρόδου, προς τα εν Αττική λακωνικά καλούμενα, μου φαίνεται ως φιλονικία επί υπεροχή των μούρων προς τα σύκα. Και ταύτα διέταξε να παραθέσουν στην τράπεζα, όχι στο τέλος του γεύματος, οπότε η όρεξις των συνδαιτυμόνων ήτο πλέον διαστραμμένη, λόγω των πολλών φαγητών, αλλά στην αρχή, οπότε η όρεξης βρίσκεται εν πλήρη ισχύι» (Αθήναιος , Γ32)

Τα «βασιλικά» σύκα καλλιεργούνται ακόμη και σήμερα στο Μαρκόπουλο της Αττικής και οι καρποί τους αρχίζουν να ωριμάζουν γύρω στις 20 Ιουλίου.

Ο Επιγένης (κωμικός ποιητής της μέσης αττικής κωμωδίας, γύρω στο 380 π.κ.ε) μιλάει για τα «χελιδώνια σύκα»

«Κι έπειτα μας φέρνους πιάτο μικρό, γεμάτο από σύκα χελιδώνις, που΄ταν λίγο σκληρά»

Τα ασπρόσυκα τα αποκαλούσαν «λευκερίνεια» και μερικά που είχαν ξινή γεύση «οξάλια». Μερικές συκιές καρποφορούσαν όπως και σήμερα δυο φορές το χρόνο και λεγόταν «δίφορες».

    Σεις που πήρατε ως τώρα

    Συκόφυλλα από δίφορη συκιά

    (Αριστοφάνης Εκκλησιάζουσαι)

Από τις Βασιλικές ισχάδες στις κερκυραικές Συκομαϊδες: Εάν κανείς στο σπίτι του κλείσει πολύ χρυσάφι και λίγα σύκα, μαζί με δυο τρεις ανθρώπους, θα μάθει πόσο ανώτερα είναι τα σύκα από το χρυσάφι. Αυτή φυσικά είναι η γνώμη του Ανανίου 540 π.κ.ε. η οποία έρχεται σε αντίθεση  με εκείνη του του αριστοτέχνη των γευμάτων, του Αρχέστρατου, ο οποίος τα θεωρεί τροφή ευτελής, κατάλληλη μόνο για τους φτωχούς:

    «Μα συ μην ακούς εκείνους, αλλά τρώγε φαγητά, όσα εγώ σε συμβουλεύω. Όλα τα άλλα, που προσφέρουν για να προκαλούν πιοτό, δεν είναι άλλο φυσικά, παρά δείγμα κακής φτώχειας, όπως είναι δηλαδή τα ρεβίθια τα βραστά κουκιά, ακόμα και τα μήλα και τα σύκα τα ξερά».

Συκομαϊδες: Τα ξερά σύκα μαζί με τις ελιές μνημονεύονται και στα ονομαστά για την λιτότητα τους πυθαγόρεια γεύματα. Τα ξερά σύκα αναφέρονται ως βασιλικές ισχάδες, ενώ η λέξη «ισχάδες» χρησιμοποιήθηκε και στους βυζαντινούς, δηλώνοντας τα ξερά τα οποία φύλασσαν τον χειμώνα σε πήλινα δοχεία.

Οι Ρωμαίοι είχαν ανακαλύψει ένα διαφορετικό τρόπο διατήρησης των φρέσκων σύκων, ο οποίος μάλιστα καταγράφεται από τον Απίκιο ως εξής «Διάλεξε τα με προσοχή, μαζί με το μίσχο τους και τοποθέτησε τα στο μέλι, χωρίς ωστόσο να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.»

Στην Βόρεια Ελλάδα τα ώριμα σύκα διατηρούνται βρασμένα σε ένα πηχτό σιρόπι από μούστο και ονομάζονται ρετσέλι.

Στα  αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρονται διάφορα είδη σύκων, όπως τα «δρακόντεια» τα «γεναία», τα «βαιά», τα «μελανόφαια», τα «ερινά» (καρποί άγριας συκιάς).

Οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν μεγάλη αδυναμία στα φρέσκα αλλά και στα ξηρά σύκα τα οποία κατανάλωναν ως γλύκισμα, εκλεκτό μάλιστα, μετά από τα τσιμπούσια μαζί με διάφορους ξηρούς καρπούς. Για αιώνες οι Έλληνες συνήθιζαν κυρίως στα νησιά του Αιγαίου, στα Ιόνια, στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο να αποξηραίνουν τα σύκα και να τα τρώνε ως γλύκισμα το χειμώνα.

Τα ξηρά σύκα συχνά γεμίζονται με ξηρούς καρπούς ή βράζονται με ξηρούς καρπούς μέσα σε ένα ελαφρύ σιρόπι μελιού. Τα σύκα παντρεύονται ιδανικά με τα μυρωδικά και το μούστο. Το αποτέλεσμα είναι ένας εξαιρετικός μεζές της ρακής ή του ούζου. Παραδοσιακά η συκομαΐδα, τυλιγόταν σε φύλλα καστανιάς ή καρυδιάς. Η δάφνη όμως δίνει καλύτερο άρωμα και τα συντηρεί καλύτερα.

Γύρω στο 1955-1960, «τα χονδρά», κατώτερης ποιότητας σύκα, εξάγονται από την Σμύρνη στην Γερμανία για της παρασκευή ενός είδους καφέ του περίφημου Feigen Kaffe.

Ο Αγάπιος ο Μοναχός ο Κρής (15ος αιωνας) κάνοντας μια χρωματολογική διάκριση στα σύκα συμβουλεύει τους καταναλωτές της εποχή του «ότι τα άσπρα είναι καλύτερα, δεύτερα είναι τα φαζά (ελαφρύ μωβ) και τρίτα τα μαύρα. Όλα όμως τα σύκα, ανεξαρτήτως χρώματος και ποιότητος είναι θρεπτικότερα από όλα τα οπωρικά, παύουν την δίψα, φθείρουν τις πέτρες της χολής και αυξάνουν το σπέρμα».

Οι ιατρικές ιδιότητες των σύκων ήταν γνωστές από την εποχή του Ιπποκράτη και μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι οι θρεπτικότατοι αυτοί καρποί είναι ωφέλιμοι για το συκώτι, ανακουφίζουν τον βήχα, το άσθμα και την φαρυγγίτιδα, ενώ παράλληλα είναι άριστο καθαρτικό και διουρητικό. Η περιεκτικότητα τους σε ζάχαρο είναι μεγάλη, εκατό γραμμάρια φρέσκα σύκα περιέχουν περίπου 80 θερμίδες, ενώ τα ξηρά σύκα περιέχουν 274 θερμίδες το ένα.

Πλούσια σε θρεπτικές ουσίες: Το σύκο περιέχει τις περισσότερες ίνες (επιθυμητές για την καλή διατροφή), είναι εξαιρετικά διουρητικό και ενεργητικό και τα περισσότερα άλατα απ’ όλα τα άλλα φρούτα – είναι πλούσιο σε κάλιο, ασβέστιο και σίδηρο χωρίς να περιέχει ούτε ένα μιλιγκράμ λίπους, αλάτι ή χοληστερόλη.

Ένα σερβίρισμα, περίπου 3 σύκα, δηλαδή ή 40 γραμμάρια, περιέχει περίπου 30 γραμμάρια υδροάνθρακες, σε μορφή γλυκόζης και φρουκτόζης.

Τα φρέσκα σύκα όμως δεν βαστάνε πολύ. Το μάζεμα τους πρέπει να γίνει με προσοχή, όταν το φρούτο είναι ώριμο χωρίς να είναι υπερώριμο. Δεν ωριμάζουν άλλο εάν έχουν κοπεί. Δεν βαστάνε πάνω από λίγες ημέρες στο ψυγείο. Να επιλέξετε σύκα με καλή επιδερμίδα!

Η φλούδα τους να είναι λεία, χωρίς μαυρισμένα σημεία, χωρίς να έχει ταλαιπωρηθεί ή χτυπηθεί. Να μην έχουν ανοίξει καθόλου. Το φρούτο πρέπει να είναι τρυφερό χωρίς να παραείναι μαλακό. Μυρίστε τα σύκα προτού τα αγοράσετε από τη λαϊκή. Εάν έχουν έστω και την παραμικρή ξινίλα, έχει αρχίσει η διαδικασία της ζύμωσής τους, έπειτα δεν έχουν πολύ μέλλον.

Ο καλύτερος τρόπος να τα συντηρήσει κανείς είναι μέσα σε πλαστική σακούλα στο πιο κρύο σημείο του ψυγείου. Μπορούμε επίσης να αποθηκεύσουμε τα φρέσκα σύκα στην κατάψυξη, ολόκληρα ή κομμένα. Στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική το σύκο είναι χρήσιμο. Περιέχει ένα ένζυμο το οποίο μαλακώνει τους μυς και έτσι κάνει τα κρέατα να είναι πιο τρυφερά.

Στη ζαχαροπλαστική και στα ζυμάρια κάνει τα γλυκά και τα ψωμιά να κρατάνε την υγρασία τους, να μείνουν δηλαδή πιο φρέσκα, πιο τρυφερά. Τα σύκα ταιριάζουν με πολλά αλμυρά φαγητά, όπως με αλλαντικά (σαν το προσούτο), με τυριά διάφορα, κυρίως σκληρά και αλμυρά, όπως η παρμεζάνα και η κεφαλογραβιέρα.

Αν και στους πιο βόρειους λαούς, δεν είναι και τόσο διάσημα, στη Μεσόγειο τα σύκα κάνουν θραύση και αποτελούν το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού, ενώ οι πραγματικοί λάτρεις τους, τα καταναλώνουν όλη τη χρονιά στην αποξηραμένη τους μορφή.

Λόγω της απαλής τους φλούδας, τον τραγανών σπόρων και της γευστικής σάρκας τους, τα σύκα έχουν πλούσια υφή και γεύση. Περιέχουν θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες Α, Β1 και Β2 και μέταλλα όπως ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, μαγγάνιο, νάτριο, κάλιο κ.ά. Μπορείτε να τα καταναλώσετε σκέτα, αλλά και να τα προσθέσετε στο επιδόρπιο ή τη σαλάτα σας για να της δώσετε έξτρα γεύση, αποκομίζοντας ταυτόχρονα όλα τα οφέλη που οι ειδικοί υπόσχονται ότι μας προσφέρει η κατανάλωσή τους.

Ρίχνουν την αρτηριακή πίεση: Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν καταναλώνουν φρούτα και λαχανικά ενώ την ίδια στιγμή ακολουθούν διατροφή υψηλή σε αλάτι και επεξεργασμένες τροφές που δεν περιέχουν επαρκή ποσότητα καλίου. Μια τέτοια διατροφή, όμως, μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα στο δρόμο της… υπέρτασης και στα παρελκόμενα αυτής. Τα σύκα έρχονται να σώσουν την κατάσταση, καθώς αποτελούν πλούσιες πληγές καλίου, το οποίο βοηθάει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Μελέτες, μάλιστα, έχουν δείξει ότι όσοι καταναλώνουν περισσότερο κάλιο έχουν χαμηλότερη πίεση σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Εμποδίζουν τη δυσκοιλιότητα: Λόγω της δράσης τους σαν ήπια καθαρτικά, τα σύκα μπορούν να δώσουν τη λύση σε ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας και θέλουν να δοκιμάσουν μια φυσική μέθοδο βοήθειας.

Η καθημερινή κατανάλωση τριών σύκων, βοηθάει στην ανακούφιση του προβλήματος και αν αναρωτιέστε αν θα επιλέξετε φρέσκα ή αποξηραμένα, οι ειδικοί τονίζουν ότι έχουν την ίδια επίδραση.

Έχουν βοηθητικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους: Τα καλοκαιρινά αυτά φρούτα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, οι οποίες όσο περισσότερο συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή μας διατροφή, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε όσον αφορά την επίτευξη του επιθυμητού βάρους.

Ο λόγος είναι ότι επιβραδύνουν την πέψη και καθυστερούν την αποβολή των τροφών από το στομάχι μας, διατηρώντας για περισσότερη ώρα το αίσθημα του κορεσμού. Αυτό αναπόφευκτα μας οδηγεί στο να μην πεινάμε σύντομα και να μην τσιμπολογάμε κάθε μισή ώρα ό,τι βρούμε στο ψυγείο.

Προστατεύουν τις μετεμηνοπαυσιακές γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού: Έρευνα 8 χρόνων που διεξάχθηκε σε περισσότερες από 50 χιλιάδες εμμηνοπαυσιακές γυναίκες στη Σουηδία, έδειξε ότι όσες κατανάλωναν τις περισσότερες φυτικές ίνες από φρούτα (τα πλουσιότερα των οποίων είναι τα σύκα, τα μήλα, τα αχλάδια, τα δαμάσκηνα) μείωσαν τον κίνδυνο κατά 34% σε σχέση με αυτές που κατανάλωναν τις λιγότερες.

Προλαμβάνουν τις καρδιακές παθήσεις: Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ζώα έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση του λαχταριστού αυτού φρούτου μπορεί να ρίξει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων στο αίμα και κατ’ επέκταση να αποτρέψει μακροπρόθεσμα την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων. Τα τριγλυκερίδια είναι η κύρια μορφή λίπους που κυκλοφορεί στο αίμα και όσο πιο αυξημένα είναι τα επίπεδά τους, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας και καρδιακών παθήσεων.

Παρουσιάζουν αντιδιαβητική δράση: Τα φύλλα της συκιάς, σύμφωνα με μελέτες, φαίνεται πως έχουν αντιδιαβητική δράση και μπορούν να μειώσουν την ποσότητα ινσουλίνης που λαμβάνουν οι διαβητικοί μέσω ενέσεων. Πώς μπορείτε να καταναλώσετε τα φύλλα συκιάς; Βράστε τα και πιείτε τα σαν τσάι ή προσθέστε το εκχύλισμά τους στο πρωινό σας γεύμα.

Συμβάλλουν στη διατήρηση της πυκνότητας των οστών: Η πλούσια περιεκτικότητά τους στο μέταλλο που δυναμώνει τα οστά μας, το ασβέστιο, όπως και το κάλιο, το οποίο εμποδίζει την απώλεια ασβεστίου στα ούρα που προκαλείται από μεγάλη κατανάλωση αλατιού, καθιστά τα σύκα συμμάχους μας ενάντια στην οστεοπόρωση.

Βελτιώνουν τη σεξουαλική μας ζωή: Όλοι ξέρουμε ότι τα σύκα αποτελούν ένα φυσικό αφροδισιακό, αναστατώνοντας τις ορμόνες μας. Μάλιστα, από τα πιο παλιά χρόνια, τα σύκα χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις που παρουσίαζαν σεξουαλική αδυναμία, γι’ αυτό αν δεν περνάτε και την καλύτερη σεξουαλική σας φάση, δοκιμάστε λίγα σύκα και απελευθερωθείτε.

Ανακουφίζουν τον πονόλαιμο: Η κολλώδης ουσία των σύκων βοηθά πολύ στην περίπτωση που έχουμε ερεθισμένο λαιμό και αισθανόμαστε «πεσμένοι». Η ουσία αυτή όταν αναμειγνύεται με νερό διογκώνεται και θεωρείται ότι προστατεύει το λαιμό, μειώνει τον ερεθισμό και μαλακώνει τον πόνο.

Πώς μπορείτε να τα απολαύσετε;

- Σκέτα, πάνω στο δέντρο, ανεπανάληπτη εμπειρία

- Αναμείξτε τα αποξηραμένα σύκα με μέλι και καρύδια. (δειτε τις φωτογραφίες)

- Προσθέστε τα στα σπιτικά σας κέικ και μάφιν στην αποξηραμένη τους μορφή ή ακόμη και στη βρώμη ή τα δημητριακά του πρωινού σας.

- Όταν είναι φρέσκα μπορείτε να τα δοκιμάσετε στη σαλάτα.

- Προσθέστε τα σε διάφορα επιδόρπια ή στη φρουτοσαλάτα.

- Φτιάξτε μαρμελάδα σύκο με ζάχαρη και χυμό λεμονιού ή ακόμη και γλυκό του κουταλιού σύκο.

Τα σύκα μπορούν να αποτελέσουν και την πρώτη ύλη για ένα δροσιστικό παγωτό αλλιώτικο από όλα όσα έχετε δοκιμάσει έως σήμερα.

Παγωτό Σύκο το λατρεμένο (φωτο 5-13-14-15)

Υλικά:

150 γρ. αποξηραμένα σύκα

150 γρ. ανθότυρο κρέμα

1 κ.σ. λικέρ πορτοκάλι

2 κ.σ. μέλι θυμαρίσιο

400 ml γάλα αμυγδάλου ή καρυδιού

Για το σερβίρισμα:

μέλι ή σιρόπι από γλυκό κουταλιού σύκου ή βύσσινου

ξηροί καρποί

φρέσκα σύκα

Εκτέλεση:

Στον κάδο του μίξερ με τους κόφτες ψιλοκόβουμε τα σύκα.

Προσθέτουμε το ανθότυρο, το λικέρ και το μέλι και πολτοποιούμε.

Προσθέτουμε το γάλα και χτυπάμε τα υλικά να ενωθούν.

Μεταφέρουμε το μείγμα σε παγωτομηχανή και το παγώνουμε ή ακολουθούμε τις οδηγίες για παγωτό χωρίς παγωτομηχανή.

Σερβίρουμε με μέλι ξηρούς καρπούς και φρέσκα σύκα

αλιευθέν από το edw hellas